بدون تو شبی تنها و بی فانوس خواهم مرد

                     دعا کن بعد دیدار تو باشد وقت پایانم...

 

 

 

 

 

به استاد گفتم: حاضر

کنار اسمم تیک خورد

همه می دانستند هستم

                                جز تو ... 

 

    

 

                                          

قلب شکسته

 

 از دریچه نگاه می کنم

جز طنین یک ترانه نیستم

جاودانه نیستم

آشیانه جستجو نمیکنم

بر جدار کلبه ام که زندگیست

با خط سیاه عشق

یادگارها کشیده اند

مردمان رهگذر:

قلب تیر خورده

شمع واژگون

...............

این ترانه ی منست

دلپذیر دلنشین

پیش از این نبوده بیش از این

 

 

 

 

جمله ات...

رفتم...میان سه نقطه ی پایان جمله ات

رفتم...که باز شوم آغاز جمله ات

می خواستم بگویم فریاد زدم تو را

تا کی بمانم میان سه نقطه ی جمله ات

صبرم، که از آسمان ها هم گذشته است

چشمان منتظرم شد سامان جمله ات

می خواستی بیایی، حالا که رفته ام؟!

لعنت به شرم و حیای پایان جمله ات